Strażacy są narażeni na liczne zagrożenia zdrowia i życia, w tym na wysokie temperatury, płomienie, dym, niebezpieczne substancje chemiczne i ryzyko zawalenia niestabilnych konstrukcji. Jedno z największych zagrożeń stanowi obciążenie fizjologiczne, a zwłaszcza obciążenie układu krążenia, związane z wysoką temperaturą i ciężka odzieżą ochronną, która utrudnia naturalną wentylację ciała. Hipertermia i odwodnienie może być  śmiertelnym niebezpieczeństwem.
Stres cieplny pojawia się, gdy organizm nie może pozbyć się nadmiaru ciepła. Kiedy tak się dzieje, temperatura wewnętrzna ciała wzrasta. Wzrasta również tętno. W miarę jak ciało nadal gromadzi ciepło, osoba zaczyna tracić koncentrację i ma trudności ze skupieniem się , może pojawić się rozdrażnienie, nudności. Osoba w stresie cieplnym często traci ochotę na picie. Następnym etapem jest najczęściej omdlenie, a nawet śmierć, jeśli ciało nie zostanie odpowiednio ochłodzone.

1 Cięższy sprzęt ochronny znacząco zwiększa ryzyko stresu cieplnego ponieważ:

• Utrudnia chłodzenie organizmu poprzez odparowanie potu.
• Zmniejsza mobilność strażaka narażając go na zwiększony wysiłek, a co za tym idzie zwiększa generowanie ciepła ciała, którego ciało nie może uwolnić.
  Zaczerwieniona twarz po zdjęciu aparatu powietrznego, kasku i kaptura, wskazuje na to, żeciało stara się pozbyć nagromadzonego ciepła. Robi to poprzez pompowanie większej ilości krwi do naczyń głowy i szyi, starając się uwolnić ciepło poprzez promieniowanie (cieplejsza głowa i szyja wystawiona na działanie chłodniejszego powietrza otoczenia) i uzyskać jak największe odparowanie z jedynej partii skóry, która jest wystawiona na działanie powietrza z zewnątrz.

Trójwarstwowa konstrukcja ubrań strażackich chroni przed żywiołem, ale jednocześnie sprzyja tworzeniu wewnętrznego mikroklimatu. Mikroklimat, czyli warstwa powietrza między ciałem a sprzętem, powstaje, gdy temperatura wzdłuż skóry różni się od temperatury panującej na zewnątrz ubrania. Zasadniczo, aby sprzęt bojowy zapewniał najlepszą możliwą ochronę, powinien on tworzyć mikroklimat, który zapewnia skórze chłód podczas aktywnego działania w wysokiej temperaturze zewnętrznej.
Ubranie bojowe może znacząco wpływać na zdolność chłodzenia organizmu. Zapewniając wysoką ochronę termiczną, zmniejsza się odpowiednia utrata ciepła - co oznacza, że ​​mechanizm chłodzenia ciała, pot, jest uwięziony wewnątrz odzieży. Wynikający z tego mikroklimat staje się ekstremalnie wilgotny a to tworzy doskonałe warunki dla zaistnienia stresu cieplnego.
2. Możliwość wystąpienia oparzeń parą wodną
Wzrost wytwarzanego ciepła ciała oraz niezdolność ciała do odpowiedniego chłodzenia poprzez odparowanie potu stanowi również inne potencjalne zagrożenie dla strażaka: oparzenia parą wodną.
Podczas pożaru para wodna przenika przez odzież ochronną strażaków i gromadzi się w warstwie powietrza między ubraniem a skórą. Para wodna z potu ludzkiego również zwiększa wilgotność w tej warstwie powietrza.
Standardowy strój ochronny ma trzy kluczowe warstwy tkaniny:

• Zewnętrzna powłoka (np. Kevlar, Nomex, PBI) to pierwsza linia obrony przed płomieniami i gorącem.
• Środkowa warstwa (bariera chroniąca przed wilgocią), która odpycha płyny z jednej strony, ale umożliwia odparowanie potu.
• Najbliżej skóry, pikowana wkładka termiczna do izolacji.

Ta środkowa warstwa - bariera chroniąca przed wilgocią - jest dwukierunkową ulicą, w której para wodna (woda/pot w postaci gazowej) może przeniknąć przez barierę. Podczas gaszenia pożarów wewnątrz konstrukcji, w przestrzeni znajduje się mnóstwo pary wodnej, zwłaszcza podczas gaszenia wodą. Para wodna wypełnia przestrzeń również jako produkt uboczny spalania. Cała ta para wodna w powietrzu oznacza większą szansę, że znajdzie się w stosunkowo suchych miejscach, takich jak przestrzenie powietrzne pomiędzy tymi trzema warstwami strażackiego ubrania. W tych przestrzeniach powietrznych występuje progowa zawartość wilgoci, czyli punkt rosy, przy którym przestrzeń powietrzna nie może już wchłaniać wilgoci.
Gdy te wewnętrzne przestrzenie powietrzne osiągną swoje punkty rosy, wszelka dodatkowa wilgoć dostająca się do tych przestrzeni zaczyna skraplać się w ciekłe kropelki na skórze. To przejście z pary w ciecz uwalnia ciepło i podnosi temperaturę skóry - nie jest to pożądany efekt, biorąc pod uwagę, że ciało stara się pozbyć nadmiaru ciepła.
 
Podczas gdy badania nad tym zjawiskiem trwają, wiemy, że nieodwracalne uszkodzenia skóry mogą wystąpić w ciągu kilku minut w temperaturze około 48 stopni C. Gdy poziom wilgoci w warstwie powietrza między skórą, a barierą wilgotnościową osiągnie wystarczająco wysoki poziom, może dojść do oparzeń parowych.
 
3. Cztery podstawowe strategie chłodzenia w celu uniknięcia stresu cieplnego
Utrzymywanie obciążeń sercowo-naczyniowych i termoregulacyjnych na bezpiecznym poziomie jest bardzo ważne dla strażaków noszących środki ochrony indywidualnej. Podstawowe praktyki łagodzenia stresu cieplnego obejmują:

• chłodzenie aktywne

Podczas aktywnego chłodzenia strażacy obniżają podwyższone temperatury wewnętrzne, stosując zewnętrzne metody i urządzenia, takie jak zanurzanie dłoni i przedramion w wiadrach lub pojemnikach wypełnionych lodowatą wodą, wiatrakami zamgławiającymi i kamizelkami lodowymi. Aktywne chłodzenie powinno być standardową procedurą operacyjną.

• chłodzenie pasywne

Techniki pasywnego chłodzenia, takie jak rozpięcie kurtki czy siedzenie w zacienionym miejscu, również pomagają obniżyć temperaturę ciała. Jednak chłodzenie pasywne jest o 50–60% mniej skuteczne niż chłodzenie aktywne.
Istnieją również metody łagodzenia stresu cieplnego oparte na sposobach wymiany ciepła z otoczeniem - przewodzenie, konwekcja, promieniowanie i parowanie.

• chłodzenie przewodzące - odnosi się do utraty ciepła przez bezpośredni kontakt z chłodniejszym przedmiotem.
• chłodzenie konwekcyjne - to rozpraszanie ciepła, gdy chłodne powietrze owiewa odsłoniętą skórę.
• chłodzenie wyparne (ewaporacyjne) - odparowanie przez pocenie się jest najskuteczniejszą metodą chłodzenia organizmu w większości przypadków. Podczas chłodzenia wyparnego na skórę rozpyla się mgiełkę zimnej wody, podczas gdy nad ciałem unosi się ciepłe powietrze.

 
4. 5 sposobów na fizjologiczne zwiększenie odporności na stres cieplny:
 
1. Zrób coroczne badanie lekarskie: otyłość i cukrzyca są coraz częstsze w populacji, a strażacy nie są na nie odporni. Upewnij się, że lekarz przeprowadzający badanie jest poinformowany o fizycznych wymaganiach związanych z pracą.
 
2. Utrzymuj odpowiednie nawodnienie: Twój organizm potrzebuje wody do działania. Dotyczy to również czasu poza służbą - woda, którą pijesz dzisiaj, ma duży wpływ na to, co robisz jutro. Prosta praktyczna zasada: Twój mocz powinien być zawsze czysty. Jeśli ma jakiś odcień żółci pijesz zbyt mało wody!
 
3. Zmień dietę -  zacznij od małych, stopniowych zmian. Na przykład, dokonaj zmiany w swoim śniadaniu (zamień bekon i jajka na płatki pełnoziarniste) jeden dzień w tygodniu. Gdy odkryjesz nowsze i zdrowsze produkty śniadaniowe, włącz je do swojego harmonogramu - nowe danie co tydzień. Już niedługo będziesz jadać zdrowsze śniadanie siedem dni w tygodniu.
 
4. Zadbaj o kondycję fizyczną: tak jak podczas wprowadzania zmian w diecie, jeśli dopiero zaczynasz poprawiać swoją sprawność fizyczną, zacznij od małych i zwiększaj. Kluczem jest robienie czegoś każdego dnia. Jesteś sportowcem zawodowym, a Twój sezon gry trwa 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, 365 dni w roku.
 
5. Wyśpij się: Badanie opublikowane w Journal of Clinical Sleep Medicine badało 7 000 strażaków z 66 jednostek straży pożarnej pod kątem zaburzeń snu, bezsenności, zespołu niespokojnych nóg i zaburzeń pracy zmianowej. To badanie wykazało, że 37% uczestników badania miało jedno lub więcej zaburzeń snu. Naukowcy odkryli, że w porównaniu z osobami śpiącymi, osoby z zaburzeniami snu były około dwa razy bardziej narażone na wypadek samochodowy, zasypianie podczas jazdy i choroby układu krążenia lub cukrzycę.